probetât  pro|be|tât  [CO]

  1. s.f. cualitât di cui e di ce che al rispiete la justizie, la morâl, la etiche:  ma cui garantissial la probetât dal legjislatôr? E la sô aderence cu la volontât gjenerâl? (Fabian Ros, La invenzion dal stât)
    Sin. justizie , moralitât , eticitât