malmetût  mal|me|tût  [CO]

  1. adi. che al è in brutis cundizions di struture, di funzionament, di salût, di aspiet, di maniere di jessi vistît, di economie, e v.i.[il cadavar] al jere malmetût, ma si lu cognosseve (Igor Londero, Delit in vie del Lavoro); [i reumatics] cumò al scugnive tignîsai fintremai che al viveve. Pazience. Tancj a la sô etât a jerin plui malmetûts di lui (Carlo Sgorlon, Prime di sere); si presentin dispès intun stât di fâ riviel: sporcs, malmetûts, sgjarnâts, pôc vistûts… (Josef Marchet, Lis predicjis dal muini)
    Sin. malcuinçât , malinsest , malrangjât , malsacodât , maltapât , scuintiât , malsestât , malridot