Dizionari de Lenghe Furlane

invidiâ  in|vi|di|â  [CO]

1. v.tr. vê invidie, vê une sensazion di contrarietât e brame pal ben che a àn altris:  [i inglês] nus àn simpri invidiâts, tradîts parsot vie, nus àn puartât vie dut ce che o vevin cuistât cun tancj sacrificis (Pieri Somede dai Marcs, Al è muart Cercil)
2. v.tr. vê brame di alc che altris a àn, ma ancje cence contrarietât, plui cun amirazion:  a voltis i someave di invidiâi chê sô calme sigurece di se, i varès plasût di sei ancje jê come che lu viodeve lui (Jolanda Mazzon, Fûr di timp); in chest al invidiave Arcjan e tantis voltis si sintive in colpe parcè che i someave di straviâlu dal dovê e - parcè, no? - dal plasê di stâ cu la femine (Franco Marchetta, Il numar 1089)

Polirematichis e espressions idiomatichis

• no vê nuie ce invidiâ loc.v.
• no vê nuie di invidiâ loc.v.