intestin  /-ìn/  in|tes|tin  [CO]

  1. adi. [BF] che al è dentri, che al ven di dentri, che al tocje parts internis, che al met in relazion, dispès in contrast, parts internis dentri di un stes complès, di une comunitât, di une organizazion e v.i.la idee che si vûl dâ dal mont furlanist e je cetant dispès chê di un cercin animât in mût perpetui di moviments intestins che a cirin di dividi e di sflapî lis sôs fuarcis (Linda Picco, Stampe e cuistion furlan: il câs dal "Gazetin" di Vignesie)
  2. adi. [CO, TS] anat. che al è dentri dal organisim, soredut dentri te part ventrâlla estrazion dal muscul e dai orghins intestins destinâts ae filiere di amalgame alimentâr (Stiefin Morat, Kebar krossè)
    Sin. interni
  3. s.m. [CO, TS] anat. ancje tal pl., orghin interni di forme tubolâr, lunc, che al è jenfri il stomi e l'orifizi anâl e al à funzion digjestivisla mîl di âfs [...] ti umilie l'intestin (Riedo Pup, I furlans e lis medisinis)
    Sin. budiel