incrosament  /-ènt/  in|cro|sa|ment  [CO]

  1. s.m. l'incrosâ, l'incrosâsi e il lôr risultâtchist zûc de eletricitât fâs nassi chel messedament di nûi, chel incrosament di aiars che imbastissin po i temporâi (Giuseppe Ferdinando del Torre, Il contadinel. Lunari par l'an bisest 1856); al è miôr cualchi incrosament di confins di plui che no misturots di int e di aministrazions molâts a slas, cence tiermins (Riedo Pup, I furlans e i confins)
    Sin. incrosadure , incrôs
  2. s.m. [CO, TS] biol., zoot., agr. gjenerazion di un individui partint di individuis di specie diferente o di varietât diferentelis tecnichis di selezion e di incrosament dopradis te agriculture e te zootecnie (Silvia Battaglia, Met un gjen intes freulis); par contrastâ lis malatiis, si tentà ancje la strade dal incrosament di varietâts sensibilis (lis vîts europeanis) cun varietâts resistentis (lis vîts americanis) (Enrico Peterlunger, Storie curte de vît in Friûl)
    Sin. incrosadure
    Cfr. incrôs