eficient  /-ènt/  e|fi|ci|ent  [AF]

  1. adi. che al da bogns risultâts, soredut cuntun sfuarç limitât o cul minim dal sfuarç che al coventeun implant pe produzion di energjie solâr fat di spiei in batarie fin a trê voltis plui eficients dai panei normâi (Redazion il Diari, Il soreli intun spieli); lis azions puartadis indevant a son stadis coretis e a àn permetût une rispueste eficiente te emergjence (Alessandro Pascolini, Il disastri de centrâl nucleâr di Fukushima Dai-ichi)
    1. di cdn., che al fâs ben e vulintîr la sô funzion[Alenka Bratušek] e je stade par agns une impleade cetant eficiente di varis ministeris (Franco Juri, Slovenie: la popolazion lis incognitis dal gnûf esecutîf di Alenka Bratušek)
      Cfr. curient , brâf , volenterôs , precîs