discriminazion  /-òn/  dis|cri|mi|na|zi|on  [AF]

  1. s.f. il discriminâ, il jessi discriminât e il lôr risultâtdisvilup des capacitât di discriminazion dal sun (Aministrazion Publiche, Associazion Musicâl e Culturâl C.E.Di.M.)
    Sin. distinzion , separazion , diferenziazion
  2. s.f. disparitât di tratament tra grups sociâi, etnics, politics e v.i. diferentsla Cort Costituzionâl - cun sentence 215 dai 18 di Lui dal 2013 - e à precisât che no je ametude discriminazion tra lis 12 minorancis ricognossudis e tuteladis, cence diference, dal articul 6 de Costituzion (David Zanirato, La Comunitât Linguistiche Furlane e fâs 100); pes feminis pericui specifics a son la tension e la sorecjame che ur vegnin dai lôr tancj rûi diferents, des discriminazions sul lavôr, dai maltrataments familiârs (Guglielmo Pitzalis, Jù di cuarde. Ce fâ)
    Sin. disparitât