deitât
de|i|tât
[FÛ]
-
s.f.
(ancje fig.)
entitât divine, diu o dee:
sin dal infiar / lis neris deitâts si son clamadis (Zuan Josef Busiç, La Eneide di Virgjili);
tu mi âs magnetizât. / Murî ma no lassâti / terestre deitât (Toni Broili, Farse teatrâl)
Sin. divinitât
, diu
, dee