cracagnot  /-òt/  cra|ca|gnot  [CO]

  1. adi., s.m. che, cui che al è avonde bas e gruesbiel nol è mai stât: cracagnot, cence cuel, curt di gjambe… Ma ce pevar! E ce ande, e ce sigurece, e ce sproc, e ce intraprendence cu lis feminis! (Josef Marchet, Lis predicjis dal muini)
    Sin. cracul1 , trepul
    Var. tracagnot