buine  /-ì-/  bui|ne  [AF]

  1. adi., s.f. viôt bon
    Var. bune
  2. s.f. ande zentîl e prudentecuant che nol zove lâ cu lis buinis al tocje lâ cu lis tristis (Josef Marchet, Lôr no molin e nô no molìn)
Polirematichis e espressions idiomatichis Proverbis:
  • fâ justizie al è scomençâ une buine strade
  • mignestre riscjaldade no je mai buine