brusate  /-à-/  bru|sa|te  [CO]

  1. s.f. (var.) viôt brosate al sglavinave a selis cun saetis osteosis par dutis lis bandis e brusate che cinglinave sui veris e tes gornis (Alan Brusini, Il malât di Cime Undis); come che al capite dispès da Vierte, dal dit al fat, il cîl si scurì e in pôc timp al començà a plovi, aghe e brusate, cun svintulis di aiar glaçât (Pieri Menis, Chei di Muraie)
    Cfr. tampieste