bevaron  /-òn/  be|va|ron  [CO]

  1. s.m. robe di bevi pes bestiis fate misturant plui ingredients, in gjenar aghe e grans o farinise misturave la slacare dal bevaron, e, dongje, la Sante e spietave par puartâlu ae vacje che e veve fat (Maria Forte, Cjase di Dalban); "Mi paie il nauli e a mi no mi impuarte là che al va cun jê e nancje ae cjavale…, che e je tratade ben cun mediche e strafuei e cun bevarons di vene e siale che, cuant che e torne, e je plene di morbin…" (Alviero Negro, Int di masnade)
    Cfr. bevarum
    1. robe di bevi ancje par personis[la strie] e leve ator a cirî jerbis par fâ bevarons e medisinis (Carlo Sgorlon, Il dolfin)
      Sin. bevarin