bevarin  /-ìn/  be|va|rin  [CO]

  1. s.m. licuit magjicil bevarin di imortalitât (Fabian Ros, La Magne e il Sant Graal); invidile a gustâ e tal mangjâ tu i metis il bevarin magjic e infalibil (Francesco Monai, Il bevarin dal mago)
    Var. beverin
    1. robe di bevi velenosee à cjolt un bevarin par disperazion (Giulio Andrea Pirona, Ercole Carletti, Giovanni Battista Corgnali, Il Nuovo Pirona)
      Sin. velen , tuessi