ben sgnacade    [CO]

  1. loc.inter. espression di preseament, di complasiment par alc che al è stât fatla none e sberlave dal barcon: «Ben fate, Menut, ben sgnacade a chel smafar di talian!» (Alan Brusini, Come tai romançs)
    Sin. ben petade , ben fate
Components:
  • ben av., inter., s.m., coniun.
  • sgnacâ v.