abastance /-àn-/ a|bas|tan|ce [CO]
-
av.
viôt avonde
, viôt vonde
:
"Oh! bundì, santule. Passant in paîs, soi entrât a viodi cemût che i stais." "Abastance ben, fioç. Tu âs fat ben a vignî." (Anute Fabris, A passe la scalmane)
Var. bastance , a bastance
- fin che no 'nd vanze, no 'nd è abastance