viole2  /-ò-/  vi|o|le  [CO, TS]

  1. s.f. mus. strument a arc, un pôc plui grant dal violinal veva ben tentât cualchidun da sentâlu suntun scagn, cu la manuta sot la sbessula, cu la viola o la trumbituta in man (Novella Cantarutti, Al era un anzal)
Polirematichis e espressions idiomatichis