viole2 /-ò-/ vi|o|le [CO, TS]
- s.f. mus. strument a arc, un pôc plui grant dal violin: al veva ben tentât cualchidun da sentâlu suntun scagn, cu la manuta sot la sbessula, cu la viola o la trumbituta in man (Novella Cantarutti, Al era un anzal)
- menâ la viole loc.v.