tribût  tri|bût  [AF]

  1. s.m. cualsisei prestazion in bêçs dovude dai citadins al stât o a un ent publicla introduzion de potestât impositive sui tribûts imobiliârs locâi (Roberto Pensa, Zilli: «Il Friûl-Vignesie Julie nol è plui il bancomat dal guvier»); chês altris citâts a colavin invezit sot dal statût di Provincie (pro victa, sometude) controladis in mût diret di Rome, par mieç di un proconsul, obleadis a paiâ un tribût (Fabian Ros, La invenzion dal stât)
    Sin. impueste1 , tasse2
  2. s.m. (fig.) ricognossiment, soredut simbolic o cerimoniâl o creatîf, dât a cdn. pai siei meritse za adore si viôt par stis contradis / grant moviment, e insegnis di corot / sui balcons, sui rebats, su lis façadis / des glesiis, e ognidun al studie il mût / di rindi a Zacarie l'ultim tribût (Pieri Çorut, Il nestri dolôr in muart del Arcivescul Zacarie Bricito)