stravagant
/-ànt/
stra|va|gant
[CO]
-
adi., s.m.
che, cui che al è fûr dal normâl, che al à formis calcoladis particolârs e un pôc strambis:
ma se i pitôrs son stravagants e stufadìs, Nita, in chist riguart, veva pôc se di imparâ (Ranieri Mario Cossâr, Nita e Nesto);
al jere stât un stravagant pe misure dal paîs, ma no un salvadi, e di lui nissun veve alc da vê (Maria Forte, La tiere di Lansing);
o vevi la idee stravagante che il Pelegrin al ves sintût la sô maestositât savoltadore in vôs misteriosis sintudis da pît di cualchi Montagne nere, come Moisès (Carlo Sgorlon, Il dolfin)
Cfr. stramp
, strambel
, strambele