spovent  /-ènt/  spo|vent  [AF]

  1. s.m. (var.) viôt spavent cuant che a i diserin che la agna Lena a era muarta cetant là, a i vignè un grant spovent a barba Zuanin da tacâi sanc di nâs che a na podevin stagnâlu (Novella Cantarutti, La strada di chel âtri mont)