sort2  /-ò-/  sort  [FO]

  1. s.f. (var., or.) viôt sorte la misera, a chel câs cussì pervers / esclama, ohi me! cuâl cruda sort [...] (Zuan Josef Busiç, La Gjeorgjica di Virgjili); ogni an ven tirada la sort a cui che gji tocja chê fin, e chist an la sort ja dissidût pa la fia dal re (Ranieri Mario Cossâr, Il 'sinar dal re)