simiotâ si|mi|o|tâ [CO]
-
v.tr.
(coloc.)
fâ come cdn. altri:
cuant che la coiarie si met tal cjâf di simiotâ la siorie di zitât, si 'nd viôt di bielis (Josef Marchet, Lis predicjis dal muini);
vendi il teritori in forme gnove, esaltant i siei elements di origjinalitât, invezit di simiotâ chel che a fasin a Rimini e inaltrò (Erika Adami, La propueste turistiche regjonâl? «Risultâts no adeguâts ai invistiments»)
Cfr. imitâ , lâ daûr