sidon  /-òn/  si|don  [AF]

  1. s.f. (var.) viôt sedon su la taula in cusina meteva li sidons di len o di stain, puartava una granda pladina di tiara vernisada e po clamava la sô int (Ranieri Mario Cossâr, Gnossis gurissanis); cu la sidon a messeda il lat bel planc e a sta a jodi li ondis che al fa ta la scugjela (Alberto Luchini, Scusis)