sence  /sè-/  sen|ce  [FO]

  1. av., prep. (var.) viôt cence sence di te, i ai miôr murî (Anna Maria Allatere, Sot il cjastinâr); businin lis âfs / a fasin sussûr / e sence vê pas / van dentri, van fûr (Pieri Somede dai Marcs, Lis âfs); sence cerimoniis e mignassis (Alan Brusini, Come tai romançs)