scontrâsi  scon|trâ|si  [CO]

  1. v.pron.intr. (var.) viôt scuintrâsi si scontrìn cuntun centenâr di rus che a jessin des puartis segretis di un cjiscjel. O circondìn il stabil, ju fasìn ducj prisonîrs (Alan Brusini, Un dai pôcs); ma si sa trop dispetôs che al è il destin: al veve cumbinât che Mario si scontràs cu la fantate propit in chê uniche sere (Gianni Gregoricchio, Lilie)