schede  /schè-/  sche|de  [AF]

  1. s.f. toc di cjarte, carton o cualsisei altri materiâl cun informazions ordenadis e sintetichis o cun tabelis o spazis ordenâts par segnâ informazionsil toc al va mandât intune buste sierade, adun cu la schede compilade che si cjate in chest bant (Simone Bressan, Manifestazions); ancje noaltris o vin, scuasi ducj, fate la crosute su la schede des votazions (Josef Marchet, Rapresentants dal popul); i risultâts dai prins trê agns di lavôr a son stâts la produzion di passe 4.000 schedis catalografichis su archivis (ents conservadôrs e ents produtôrs), seriis e documents (Federico Vicario, Documents de Ete di Mieç pal studi dal furlan antîc)
  2. s.f. [TS] edit., scol. massime inte editorie scolastiche, integrazion dal test par esercitazions o sim.insom dal libri, une schede cun propuestis didatichis di lavôr (Laurin Zuan Nardin, Par furlan, Esôf al scrîf poesiis)
  3. s.f. [TS] inform. supuart plac di materiâl no condutôr cun circuits che a coleghin diviers elements eletronics o cun elements che a permetin la archiviazion di dâts o simcu la ongule e tire sù il tapon e e gjave la schede dal telefon (Spirt Anonim, Braùre)
    Sin. plache