savurît  sa|vu|rît  [AF]

  1. p.pass., adi. (var.) viôt saurît plui lunc che l'è il most, e plui lungie la bulidure, e plui debul il vin; e al contrari plui fiss che al è, plui savurît, che si lu sint (Giuseppe Ferdinando del Torre, Il contadinel. Lunari par l'an 1867)