salocor  /-òr/  sa|lo|cor  [FO]

  1. av. (var.) viôt salacor paiâ un afit, tantis spesis, libris, discs, il stipendi dal so assistent Groucho, mantignî une machine e salocor paiâ la cene a la morose (Stiefin Morat, La surie e il vencul: la vere storie di Dylan Dog)