riscjo  ris|cjo  [AF]

  1. s.m. pussibilitât di vê un dam, un acident negatîf, un inconvenient, un disvantaç e v.i."Oh! Agnul, ce riscjo … tu sâs pûr che a mio pari no i garbe di vioditi culì…" (Pieri Somede dai Marcs, Vilie di Nadâl (teatri)); simpri cul riscjo di cjatâ cualchi manigolt che nus ves puartât vie il sacut (Maria Forte, Dome la cjampanute di Sant Bortul)
    Sin. pericul
    Var. risi1 , risc
    1. (fig.) pussibilitât che alc, ancje no negatîf, al sucedi