rilêf2  ri|lêf  [AF]

  1. s.m. viôt arlêf fortunât il Friûl, che a une mê muart / i lassarai un rilêf di buine scuele (Pieri Çorut, Il strolic in jarbe)
  2. s.m. bestie arlevadeno ai podût rigjavâ nissun rilêf di chê biele cjavale (Giulio Andrea Pirona, Ercole Carletti, Giovanni Battista Corgnali, Il Nuovo Pirona)
    Var. arlêf
    Cfr. nudrum