riç2  riç  [AF, TS]

  1. s.m. zool.com. piçul mamifar insetivar cul cuarp cuviert di aseis, dal gjenar Erinaceus, in particolâr de specie Erinaceus europaeusi riçs, lis 'savis, lis surîs, dutis lis besteutis de campagne si cirivin te stagjon dai amôrs (Alan Brusini, Par stradis lungjis)
  2. s.m. struture vegjetâl cuvierte di spinis che e ten dentri lis cjastinise cjastinis piês cun piês; lafè nuie, tant che tai voi. Chei maladets di riçs a àn nome pivicjis dentri (Luigi Gortani, La ospitalitât); in cualchi sît i riçs des cjastinis a vevin fat dut un tapêt sul troi (Agnul di Spere, Il puint de ledre)
  3. s.m. (fig.) in metaforis o paragons, par dî di cui che al à un caratar sierâte tratave ducj cul fâ zentîl di un riç (Maria Forte, Cjase di Dalban)
    Sin. ors
  4. s.m. zool.com. viôt riç di mâr