resuriment /-ènt/ re|su|ri|ment [CO]
-
s.m.
(ancje fig.)
il resurî, il tornâ vîf:
pal furlan il doman esal un doman di muart o di resuriment? (Giorgio Faggin, Par che la lenghe e puedi florizâ);
in "Muart antighe dal Friûl Friûl" e in "Celtics Inovâi" il resuriment di un gjenar poetic antîc nol è ricostruzion false e artificiâl, ma espression vive, sintude e libare (Sandri Carrozzo, Otmar Mainardis)
Var. risuriment
Cfr. resurezion , risorziment