radigâ  ra|di|gâ  [CO]

  1. v.intr. (var.) viôt radegâ :  l'è un an, o doi, o plui che o radighìn / su chist proposit, e o soi stuf mo jo, / o vuei fâi viodi che el fossâl l'è gno, / cundut che al vâl a pene un bagatin (Pieri Corvat, El consult di un avocat)