prestazion  /-òn/  pres|ta|zi|on  [AF]

  1. s.f. il dâ, il furnî la sô opare par fâ une cierte ativitâtprecaris che a dan colaborazions curtis o prestazions ocasionâls (Linda Picco, Sandri Carrozzo, Efiets economics e ocupazionâi des leçs di tutele de lenghe furlane); la autoritât dal Parlament e rivà su dutis lis cjossis che a dipendin dal podê statâl: tassis, milizie, difese, fortificazions, prestazions di ogni fate (Josef Marchet, Cuintristorie dal Friûl fin sot la Italie)
    1. (eufem.) relazion sessuâl a paiamentinvezit di lâ a cirî chês femenutis che a batevin a Passarian […] une prestazion par doi francs (Checo Tam, Sense)
  2. s.f. risultât che si da o che si pues dâ intune cierte ativitâtmiorâ lis prestazions dal sisteme (vâl a dî par diminuî la probabilitât di erôr) (Valentino Castellani, La societât de informazion: cirint lis origjins); e lis prestazions! Trop svelte corie une machine? Cent? Cent e cincuante? Dusinte? Ma un tren! Ancje a tresinte, a cuatricent, a cinccent (Stiefin Morat, Donald dal Tiliment); i tifôs dal Udin a speravin intune prestazion in stât di scancelâ la vergogne de partide di Cope Italie cu la Juve (Marc Stolf, Milan - Udinese 3-2)
    Sin. prove , rese , rindiment , risultât