plasevul /-sè-/ pla|se|vul [CO]
-
adi.
che al plâs, che al da sensazions bielis:
no àn mancjât lis sorpresis plasevulis, cussì si à cjatât e riscuviart une vore di autôrs, propite là che si pensave a un disiart scuasit complet (Renzo Ciutto, Basse Tilimentine: i dîs agns ultins di leterature furlane);
il fum, tirât a pet cun gust, i dave un plasevul inzirli (Amedeo Giacomini, Tal ospedâl)
Sin. plasint
Var. plaseul