pi2  pi  [FO]

  1. av., prep., coniun., s.m., adi.inv., adi.indef. (var.) viôt plui il matrimoni tra i sacraments al è il pi just, al è il pi bon (Zuan Lurinçon, La batarele); e jo, in alt, pi in alt! / E de four dut un rumour (Federico Tavan, La nâf spaziâl)