nuvitât  nu|vi|tât  [FO]

  1. s.f. (var.) viôt novitât le veve cjapade la nuvitât dal amôr, che al someave che e vivès nome par chel, ven a stâi pal so om (Alan Brusini, Par stradis lungjis); "Ise cualchi nuvitât, siôr Nardin?" (Bruno Paolo Pellarini, Comari 'Sese)