musicant  /-ànt/  mu|si|cant  [CO]

  1. s.m. cui che al fâs musiche, che al sunea doi a doi vegnin drenti un vincj fra zovins e zovinis daûr di une bande di musicants. E i musicants a ti van sul puarte fûr di nape e si tachin a sunâ un valz (Dolfo Zorzut, El cjaliâr sence paùre); sot sere e rivin i musicants di Palme e a sun di armonighe, tintine e liron si tache i cuatri salts (Arturo Feruglio, I stivâi di Zuan Batiste)
    Sin. music , musicist , sunadôr
Proverbis:
  • si mude musicants ma no musiche
  • si mude musiche ma no musicants