meluç  /-ùç/  me|luç  [AF]

  1. s.m. (var.) viôt miluç che al cjoli prin di dut chest meluç, che al è bon e che al fas ben (Papin, Messis); pôr Lino, tu ti inzegnas / cui zeis e cui cossuts, / cussì ti dan la scueta, / cartufulas, meluçs (Gjiso Fior, Lino da Braida)