maran
/-àn/
ma|ran
[CO]
-
s.m.
vie une vore strete o piçule cort sierade di cjasis:
a voltarin tun maranut sence lûs, scjafoiât jenfri lis cjasis vieris e sieradis (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve);
stradis stuartis cun viotis e marans e cortucis (Lelo Cjanton, Flavuigne)
Cfr. androne
, ghet