laîsi  la|î|si  [CO]

  1. v.pron.intr. soredut di verdure o di pome, tacâ a lâ di mâl[i brugnui] là che a vevin cjapât la macolade e a començavin a laîsi, a davin sul garbit (Sandri Secco dai Juris, L'ort des maraveis); la campagne e murive daûr, lis racoltis si laivin par tiere, lis stagjons si smarivin tun timp grîs cence nissune bielece (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve)
    Cfr. fraidîsi , fraidessi , lâ di mâl