issude /-ù-/ i|ssu|de [AF]
- s.f. (var.) viôt jessude : juste cheste Issude, a Cjaline, intun ort [...] e àn cjatade une di chês monedis (Giovanni Gortani, A la sagre di Mion); torna, torna cjançon da la mê Issuda ... / i suonics e la spem fâs riflurî (Dino Cella, Torna!...)