investigazion  /-òn/  in|ves|ti|ga|zi|on  [CO]

  1. s.f. complès di studis, resonaments, deduzions e v.i. par scuvierzi lis carateristichis, lis causis, l'autôr di alcil fin de investigazion al jere chel di analizâ lis usmis dal abitât fortificât za vignût fûr tai sgjâfs za fats e che al è di ete celtiche (Luca Coradduzza, Olmis celtis a Cuel Macêt)
    Sin. indagjin , ricercje
    1. in particolâr, ricercje par cjatâ detais, provis e autôrs di un delita jerin bastadis chês par che l'ispetôr incjariât de investigazion, cuntune deduzion elementâr, al metès in rapuart l'omicidi cul so autôr (Fabian Ros, L'om che al pierdeve pinsîrs pe strade)