gube  gu|be  [BF]

  1. s.f. (var.) viôt cube jessûts di Messa, i cjatavin sot la guba Marino e Vigja cul banc dai biscots (Lucina Dorigo, La sagra di S. Blâs); tignît, cjârs fradis, leât chel cjan, / e stait devots cu la guba in man (Popolâr, La canzion di nadâl)