gaban  /-àn/  ga|ban  [CO]

  1. s.m. toc di vistiari di Invier, pesant, di meti parsore dai vistîtsmestri Simon si è intapossât intal gaban (Giovanni Gortani, Il meracul di Sant Antoni); Barbure prin e veve metût une man te sachete dal gaban, e veve tirât fûr une buste e i veve dite: "Leile cuant che tu rivis a cjase [...]" (Agnul di Spere, Chê dì che al neveà a Vignesie)
    Sin. capot
Polirematichis e espressions idiomatichis Proverbis:
  • pan e gaban a stan ben dut l'an
  • pan, gaban e fen a stan simpri ben