frui  frui  [CO]

  1. s.m. il fruiâ, il fruiâsi, il fâ pierdi o il pierdi di integritât par vie dal ûs e dal timp, in câs ancje di alc di imateriâlse al svilup fisic si zonte lis coladis, lis scussadis, il frui [de monture] e lis maglis di cuince, si po inmagjnâ in ce stâts che si rivave a la fin de tierce medie (Antoni Beline, La fabriche dai predis)
    Sin. fruiament
    Cfr. fruie