favorît  fa|vo|rît  [CO]

  1. p.pass., adi. viôt favorî , viôt favorîsi
  2. adi., s.m. che, cui che si à miôr, che si sielç plui vulintîral domandave une sole robe ai morôs che a butavin il voli suntune des sôs fîs: trops jôfs che a vevin picjâts fûr de puarte de stale. E i favorîts a jerin chei che a vevin plui plinis (Riedo Pup, I furlans e lis bestiis)
    Sin. preferît
    1. che, cui che al gjolt dal massim favôr di cdn., ancje in sens amorôsmentri, sin da la prima zovintût / par so grant favorît lu avea tignût (Zuan Josef Busiç, La Eneide di Virgjili)
  3. adi., s.m. che, cui che intun confront al à plui pussibilitâts di vê sucèsla scuadre e à otignût il risultât storic de promozion in B, cu la vitorie decisive te ultime zornade tal stadi Bentegodi, in cjase dal favorît Hellas Verona (Dree Venier, La seconde scuadre furlane plui adalt)
    Sin. avantazât