dulinfûr  du|lin|fûr  [AF]

  1. av., prep. (var.) viôt dilunc fûr al sintì la gjambe che e i dulive dulinfûr a ogni piçul moviment (Pieri Menis, Sul agâr); no àn volût savê dal progjet da la Austrie di canalâ il Tiliment dulinfûr, par vie che la Austrie a pretindeve di profitâ par 99 agn dai terens cuistâts da la aghe (Francesc Placerean, Cuintristorie dal Friûl dal 1866 fint in dì di vuê)