devurman  /-àn/  de|vur|man  [FO]

  1. av. (var.) viôt daurman la domenia cui plui, cui mancul si intardavin un pouc a durmî a buinora, par dopo devurman lavâ las biscas che a vevin da suâsi pal lunis (Silvia Puntel, Muradôrs a Brunic)