Dizionari de Lenghe Furlane

curubul  /-rù-/  cu|ru|bul  [CO, TS]

1. s.m. agr. part centrâl de panole, li che a son tacâts i grignei di blave:  sù curubui, sù stielis, sù fassinis! / Sclopete legre, o biele fugarade! (Antoni Bauzon, A le frascje vecje!); [il frut] al zuiave cui curubui, dongje dal spolert (Gianni Gregoricchio, Îr e doman)
   Var. scjanossûl , bronzul , cjanon , cjanôl , sbronzul , corubul , maçocul , cjuncul , cjuncui , mustul , mucel , scjatùs , scatùs , botul¹ , panoglat , panoglon , cjoncui , cjoncul , sclausson , mussul , curundul , corondul , mugnule , comul , scuful , çunculi , çuncul , çuncui , panoglot , curnul , brundul² , civon , curubule , strassul , çoncul , concul , sbrundul , scarondul , cjanusson , cjincul , cjincui , cornul , sustul , scurundul , scorondul , scjanissûl , sbrunzule , carobul , cjanoli , mucul , çuncule , cion , cigon , panoglaç , çuncjon , scubul , strassoli , cincui , panoc , panaglot , strusson , scorombul , cuful , mussûl , strassûl , scôl , scurubul , clupar , cimocul , scloson , scurubùs , scjatoc , scusup , panoglet , mocul , scussul , cjaniçol