cu3 cu [FO]
- prep. forme de preposizion cun cuant che e je articolade cun articul definît feminin e, in ciertis varietâts, ancje cuant che e je articolade cun articul indefinît o in cumbinazion cul numerâl cardinâl de unitât o ancje in altris cumbinazions, viôt cun : se no tu vûs vignî cu lis buinis ti farai vignî cu lis tristis (Luigi Gortani, Meni Fari); i zin pai cjamps dai muarts cjantant beâts / cu na rabia platada drenti al sen (Pier Paolo Pasolini, I Turcs tal Friûl); cu une dose di morbin / l'è spontât il colm de lune (Toni Broili, I gjats); al sarà bon cristian; / ma intant cu un milion di facoltât / mai che al fasès un solt di caritât (Pieri Çorut, Il bon a so mût)